Vince, onze grote man. In alle opzichten dan!

Even voorstellen, wij zijn Eric en Linda  trotse ouders van Vince en Donna.

 In 2001 zijn we getrouwd en niet lang daarna mochten we Donna onze dochter verwelkomen, en een paar jaar later kwam Vince ter wereld. Al snel merkte wij dat het opgroeien van Donna en Vince anders verliep, Donna hield ons als baby nachten wakker, had buikkrampjes, koemelkallergie etc.. Kortom dingen waar veel andere kinderen ook last van kunnen hebben. Vince daarentegen, was rustig, lief en sliep veel. Achteraf bleek dat zijn gehoor niet goed werkte en werden er op jonge leeftijd buisjes geplaatst. Daarop volgde een lange weg naar nieuwe inzichten en constateringen. Vince bleek autisme en adhd te hebben, daarnaast kwam de diagnose, lvb. Van jongs af aan heeft Vince speciaal onderwijs genoten, waarvan de laatste jaren op het Heliomare College in Oudorp.

 Vince is inmiddels 16 jaar en eigenlijk altijd het zonnetje in huis. Hij gaat met plezier naar school, stapt zelf(s)op de fiets, omdat de afstand naar school te overzien is, en hij dit fijn vindt. Het maakt zijn wereld letterlijk groter. Vince groeide op in Oudorp, helaas niet in een al te kindvriendelijke wijk, daarnaast zat hij de een groot deel van zijn jeugd op “De Ruimte” in Bergen. Dit betekende gehaald en gebracht worden met een busje. Aansluiting met andere kinderen in de buurt was er daar door niet, daarbij was hij altijd blij om weer thuis te zijn, omdat zo’n dag veel vergt van Vince. Bij het thuis komen dus altijd dezelfde rituelen om te ont prikkelen van een lange dag. Nu Vince 16 jaar is, is dit niet anders, de rituelen zijn nagenoeg hetzelfde en ont prikkelen na een leuke maar lange dag school blijft noodzakelijk. Vince houdt van lekker eten en van leuke dingen doen, voor een fijne vakantie samen is hij altijd te porren! Zolang wij dit samen kunnen regelen, proberen we dit ook te regelen.

 Een feit blijft dat we 24 / 7 een vinger aan de pols moeten houden om alles goed te laten verlopen. Inmiddels weten we wat goed en minder goed werkt bij Vince. Vince is vrijwel altijd bezig met wat er komt, zelden met het moment op zich. Als hij eet vraagt hij al wat er morgen gegeten gaat worden. Als het weekend is, hoe het volgende weekend er uit ziet. Dit is kenmerkend voor Vince. Vince gaat naast school ook om het weekend een nachtje naar het Molenhuis (logeerhuis). Daar ziet hij vaak ook klasgenootjes, Vince voelt zich daar erg welkom. Dit is ook een van de belangrijkste aandachtspunten bij Vince, hij moet zich welkom voelen! Hij is heel gevoelig voor sfeer en benadering, daar valt en staat de begeleiding van Vince op. Het Mooi Leven Huis, sluit erg aan bij onze wens om Vince op fijne plek te kunnen laten wonen. Een plek waar de hulp aangepast kan worden aan de wensen en behoeftes van de bewoners. Een plek waar ouders betrokken zijn en waar kennis, kunde aanwezig is in een vertrouwde omgeving met vertrouwde mensen. Maar uiteraard ook een plek waar ouders even uit deze zorg kunnen stappen omdat het goed voelt. Een belangrijk aspect is ook het verloop van personeel binnen de zorg. Zelf ben ik ruim 30 jaar werkzaam in de Jeugdzorg en toevallig ook nog voor dezelfde werkgever. Ik heb op verschillende plekken binnen de instelling gewerkt. Soms heb ik noodgedwongen moeten veranderen van locatie en baan omdat bezuinigingen of nieuwe inzichten dit noodzakelijk maakte. Het verloop van personeel is en blijft groot, de inzet van ZZP’ers is nu het nieuwe normaal. Niet per definitie slecht maar het is niet helpend voor jongeren die een stabiele omgeving nodig hebben. Het feit dat ouders een grote inbreng in het Mooi Leven Huis hebben, is daarin ook een belangrijk aspect……ouders gaan niet weg!