Dit is onze dochter Robin van Putten, van 18 jaar, opgegroeid in het noord Hollandse dorp Limmen. Robin leeft samen met het ouders Ralph, Annemieke en de hond Noor.
Ze heeft 2 oudere zussen, Jill en Sanne, die al niet meer thuis wonen. Maar zij komen vaak gezellig langs met hun partners Florian en Joao.
Robin heeft het syndroom van Crouzon. Dit houdt met name in, dat Robin haar schedel niet op een normale manier is gegroeid. Hier hebben we meerdere operaties voor gedaan. En omdat er ook veel zintuigen verbonden zijn aan het hoofd, hebben we een lange medische route achter de rug in het Sophia kinderziekenhuis.
Robin zit met veel plezier, in het laatste jaar van het VSO in Oudorp en loopt al verschillende dagen “stage”, ter voorbereiding van de toekomstige dagbesteding.
Robin werkt onder meer op de zorgboerderij in Bakkum, waar zij zich voornamelijk bezig houdt met het verzorgen van paarden. Daarnaast werkt ze bij Catering 1911 in Akersloot, en is zij iedere dinsdag bij Atelier Spot in Alkmaar te vinden, waar zij haar textiele vaardigheden ontwikkelt.
Robin is een heel vrolijk en positief ingesteld meisje, die veel van gezelligheid houdt. Robin is het liefst omringt door haar familie, vrienden en collega’s.
Naarmate Robin ouder wordt, merken wij duidelijk dat haar behoefte aan een eigen sociaal netwerk, met jongeren van haar eigen niveau, steeds groter wordt.
Ieder nieuw initiatief en stap naar zelfstandigheid kost haar veel moeite en energie, maar we zien haar zelfvertrouwen groeien na ieder overwinning. Daarom blijven we haar ook uitdagen door activiteiten na school. Niet alleen stage, maar ook sportactiviteiten als G-streetdance, G-judo en G-surfen. Sinds afgelopen zomer ook een zomerkamp.
Binnen het MLH, hopen we voor Robin en plek te creëren, waar dit verder kan worden gerealiseerd. Een beschermde leefomgeving, waarin Robin zich thuis voelt en onderdeel is van de groep. Hier heeft Robin veel steun aan.
Voor ons spreekt ook de betrokkenheid van de familie, rond haar leven in het MLH, ons aan. Op deze manier kunnen we haar, waar nodig, blijven ondersteunen, maar ook naar haar behoefte loslaten. Zij kan zich dan blijven ontwikkelen in haar eigen gemeenschap, op haar eigen tempo.